تدوین چارچوب مدیریت یکپارچه محیط‌زیست شهری در کلان‌شهر تهران

حفاظت از محیط‌زیست از ارکان اصلی مدیریت شهری محسوب می‌شود و اهمیت آن درکان شهرها به لحاظ پیچیدگی روابط انسان و محیط‌زیست روز به روز بیش‌تر می‌شود. ناهماهنگی‌های مدیریتی بین دستگاه‌های متولی محیط‌زیست شهری، نگرش پراکنده دستگاه‌ها، تعیین سیاست‌های متفاوت درکلان شهر تهران از جمله نارسایی‌های مدیریتی و ساختاری این کلان‌شهر است. در این تحقیق سعی شده تا تاثیر این‌گونه مشکلات شهری به حداقل رسانده شود. روش تحقیق به شیوه توصیفی و تحلیلی است. در آن نقاط ضعف، قوت، تهدیدها و فرصت‌ها (تحلیل SWOT) شناسایی شد و چشم‌انداز مدیریت محیط‌زیست شهری با درنظرگرفتن جایگاه اسناد حقوقی بالادستی در سطح ملی شامل موارد مرتبط از قانون اساسی، سند چشم‌انداز ایران 1404، سیاست‌های کلی محیط‌زیست کشور و نیز موارد مرتبط از اسناد حقوقی خاص کلان‌شهر تهران شامل راهبردهای توسعه استان تهران، طرح پایه آمایش سرزمین، منشور شهر تهران، طرح توسعه استان تهران، سند ملی استان تهران چشم‌انداز مدیریت محیط‌زیست کشور مشخص گردید. در نهایت با استفاده از تجارب جهانی برخی کلان‌شهرها، برخی اصول کلی محیط‌زیست مرتبط با مدیریت محیط‌زیست شهری، برخی از اسناد بین‌المللی و الگوهای جهانی همچون موارد مرتبط از برنامه اسکان بشر UN Habitat، برنامه شهرهای پایدار، سیاست و چارچوب قانون‌گذاری برنامه شهرهای پایدار، برنامه شهرهای سالم، دستور کار 21 و راهبردهای مربوطه کمیسیون محیط‌زیست اتحادیه اروپا و نیز الگوی حکم‌روایی مطلوب (Good Governance) در این زمینه و با درنظرگرفتن نتایج  تحلیل SWOT چارچوب پیشنهادی برای مدیریت مطلوب محیط‌زیست شهری در کلان‌شهر تهران (مدیریت یکپارچه) ارایه شد. ذیربطان مدیریت شهری در چارچوب پیشنهادی مطلوب مشخص شده‌اند و وظایف هریک از ذیربطان در سه سطح سیاست‌گذاری، تصمیم‌گیری و اجرا و سطح هدف طبقه‌بندی شده است.